Video-installatie, waarbij op vier schermen simultaan het landschap van Middenduin op verschillende momenten van een heel jaar getoond wordt. Het werk gaat over het scheppen van condities om op een transformatieve manier naar de levende wereld, in dit geval het landschap van Middenduin, te kijken en te luisteren. Door het bewust worden van je geconditioneerde blik kan je als toeschouwer met meer diepgang het landschap en het levende ervaren en herinterpreteren.
Deze beeld- en geluidscompositie duurt 15 minuten, en wordt in een eindeloze loop gepresenteerd. Vier schermen, 4 k projectie en 8 kanaals geluid.
MIDDENDUIN
Middenduin van Staatsbosbeheer is een prachtig stuk duinlandschap, een beetje verstopt tussen de Zeeweg en Kraantje Lek bij Overveen. Een uniek deel van Middenduin is de Zanderij: een open veld wat veel lager ligt dan de rest van het gebied, omdat hier in vanaf ongeveer 1850 tot 1948 zand afgegraven is. In de Zanderij is een jaar lang gefilmd.
DE VERHOUDING TUSSEN MENS EN NATUUR
Tijdens de ‘Verlichting’ (17e en 18e eeuw) veranderde de verhouding tussen mens en natuur ingrijpend, vooral door de nadruk op rationaliteit, wetenschap en vooruitgang. De Verlichting markeerde een verschuiving van het premoderne wereldbeeld, waarin de natuur werd gezien als iets mysterieus en vaak goddelijk, naar een wereldbeeld waarin de mens de natuur kon begrijpen, beheersen en gebruiken voor zijn eigen doeleinden.
In de romantiek was de verhouding tussen mens en natuur diepgaand en emotioneel. Natuur werd niet langer alleen gezien als iets dat door de mens beheerst kon worden, maar eerder als een bron van diepe spirituele kracht, inspiratie en mysterie. De romantici geloofden dat de natuur een kracht had die het verstand en de wetenschappelijke benadering te boven ging en dat het een essentieel onderdeel was van het menselijk leven en de menselijke ervaring.
Een beschouwer van de natuur is geconditioneerd om op een specifieke manier naar de natuur te kijken en daar betekenis aan te geven. Een wetenschapper verzamelt data, classificeert en verzamelt. Een kunstenaar kijkt naar lijn vorm, kleur en compositie en schept een esthetisch panorama. Een alpinist ziet een berg als een uitdaging. Een bosbewoner die leeft van het woud of landschap zal kijken wat bruikbaar is om te plukken te eten of te jagen. Onze dagelijkse interactie met een landschap bepaald onze perceptie en relatie.
De kunstgeschiedenis heeft tot nu toe vooral belangstelling gehad voor het levende als het betrekking had op de menselijke wereld. Neem bij voorbeeld een bloem als symbool voor vergankelijkheid en kortstondigheid van de jeugd. Het levende stelt meestal iets anders voor dan zichzelf. Door het levende te overladen met culturele betekenissen stellen we ons niet meer open voor alle andere wenken die het levende landschap ons geeft.